کف افکارمو موکت کردم

سردرد

سرگیجه

یه دنیا فکر که به زور چپیدن تو مغزت و هی وول میخورن ولی تو هی میخوای ندیده بگیریشون اونام از رو نمی رن که نمیرن.

هرچند وقت یکیشون خودشُ به هر سختی ای که شده میرسونه جلو صف و تو به جای حل کردنش هولش میدی سمت بقیه و فشرده ترشون میکنی..

کیِ که همشون منفجر شن و از چشات و گوشاات بزنن بیرون...

پر خستگی..

نه از کار زیاد...

از تمرکز نداشتن زیاد....

از فکر به یه عالمه کار..از فکر به یه عالمه تصمیم که باید بگیری...

و باز هم عادت مزخرف همیشگی: پاک کردن صورت مساله

چرا همه چی میچرخه...؟

چرا هیچی جلو چشات ثابت نیست...