دوست داشتنی تکرار نشدنی
يكشنبه, ۴ بهمن ۱۳۹۴، ۰۸:۱۳ ب.ظ
هربار که هری پاتر و یادگاران مرگُ میخونم یا گوش میکنم، وقتی به اونجا میرسم که هری و هرماینی میرن دره گودریگ، هربار آرزو میکنم کاش چوب دستیش نشکنه.
و فرقی نداره چندبار تا حالا خوندمش و میدونم این اتفاق میفته.
به نظرم میشه تا حد زیادی اینو به حرفه ای بودن نویسنده نسبت داد.
۹۴/۱۱/۰۴